Uważany za twórcę współczesnej bibliometrii, Eugene Garfield, założyciel Institute for Scientific Information w Filadelfii (obecnie Clarivate Analytics), zajmował się tworzeniem i opracowywaniem indeksów cytowań naukowych: pierwszy Science Citation Index pojawił się w 1964 r. W miarę upływu czasu indeks przeszedł przemianę w bazę Web of Knowledge, którą dziś znamy jako Web of Science. Web of Science jest obecnie bazą indeksującą publikacje i cytowania powiązane z czasopismami zamieszczonymi na Master Journal List, czyli tzw. liście filadelfijskiej.

Cytowanie to przywołanie w swojej publikacji pracy innego autora. Autocytowanie zachodzi wówczas, gdy dla publikacji cytującej i cytowanej istnieje choćby jeden wspólny autor. W analizie cytowań brane są pod uwagę dane zredukowane, czyli takie, które nie zawierają autocytowań.

Zakłada się, że im częściej przywoływana jest publikacja, tym wyższa jej naukowa doniosłość, czyli liczba cytowań pracy określa jej jakość. Różnorodność i liczba cytowań artykułu może być uznana za miernik wpływu tego artykułu w danej dziedzinie nauki. Wskaźniki bibliometryczne oparte są więc przeważnie na różnych wariantach liczby cytowań. W klasycznej wersji obliczanie cytowań dotyczy cytowań bezpośrednich (powałanie się autora na publikację innego autora/autorów), jednak w zależności od potrzeb badanie może przybierać formę bardziej zaawansowanych analiz współcytowań, grup współcytowań, czy powiązań bibliograficznych.

Liczbę cytowań oblicza się zarówno dla pojedynczego artykułu, jak i dorobku naukowca, a także dorobku całej jednostki naukowej. Analiza cytowań jest więc badaniem wpływu i w założeniu jakości publikacji, autora, instytucji na podstawie tego, ile razy praca ta i/lub autor cytowani byli przez innych.

Źródłem informacji przydatnym przy sporządzaniu analizy cytowań są bazy bibliometryczne: bazy danych indeksujące cytowania.